سرانجام بعد از چند ماه بحث و بررسی درباره برجام که نظرات متفاوت و در
برخی از موارد «متضاد» را به دنبال داشت، دیروز رهبرمعظم انقلاب طی نامهای
خطاب به رئیسجمهور محترم که «نقشه راه» واژه مناسبتری برای آن است،
«باید»ها و «نباید»های پیش روی در اجرای برجام را برشمردند. مروری - هر چند
گذرا- بر توصیههای اکید حضرت آقا به وضوح نشان میدهد که این توصیهها
ترجمان همان خط قرمزهایی است که حضرت ایشان پیش از این و بارها بر ضرورت
رعایت آن در توافق هستهای تاکید ورزیده بودند. خطوط قرمزی که باید از سوی
متولیان امر در برجام که سند نهایی توافق وین است، گنجانده میشد که نشد و
برخی از دوستان، آن را آنگونه که باید جدی نگرفته بودند. دیروز اما،
رهبرمعظم انقلاب به همه تفاوت سلیقهها و تضاد دیدگاهها پایان دادند و از
آنجا که نظر ایشان از سه خاستگاه دینی، قانونی و کارشناسی، فصلالخطاب است،
انتظار آن است که مفاد نامه حضرتش به عنوان «نقشه راه» و «دستورالعمل
غیرقابل تخطی» از سوی همه دستاندرکاران به کار گرفته شود و تمامی سلیقهها
و دیدگاههای متفاوتی که تاکنون در عرصه مطرح بوده است، به یک نگاه واحد
تبدیل شده و در خدمت اجرای دقیق این نقشه راه و دیدهبانی چگونگی انجام آن
بسیج شود و دراینباره گفتنیهایی هست؛
1- برجام همانگونه که رهبر معظم
انقلاب در نامه خود به رئیسجمهور بر آن تاکید ورزیدهاند دارای «نقاط
ابهام و ضعفهای ساختاری و موارد متعددی است که در صورت فقدان مراقبت دقیق و
لحظه به لحظه میتواند به خسارتهای بزرگی برای حال و آینده کشور منتهی
شود».
"با همه تلاشها، ما و موشکها هیچ خاصیتی نداریم الا خدا اراده نماید از این ابزارها جهت نصرت دینش استفاده نماید و به آنها اثر بخشد و وسیله نصرت دین الهی گردد مثال پشه و نمرود."
منبع:تسنیم
بسم ا...
نزدیک غروب بود و هوا رو به تاریکی.نسیم ملایمی که مخصوص روزهای ابتدایی پاییز است در حال وزیدن بود در چنین شرایطی قدم زدن در فضای دانشگاه بسیار لذت بخش بود و من هم که قصد رفتن به مسجد دانشگاه را داشتم ناگزیر در حال قدم زدن به طرف مسجد بودم. چند ساعت قبل مطلبی در یکی از نشریات دانشجویی مطالعه کرده بودم که ذهنم را به خود مشغول کرده بود در این فکر بودم که چطور می شود دوستانی که همیشه دم از آزادی ، منطق و عقل گرایی می زنند، سخنانی می گویند یا می نویسند که هیچگاه دلیلی برای آن ندارند و البته همیشه به نفع خودشان است.در همین افکار بودم که مثالی عینی و زنده از این موضوع در مقابل چشمانم رخ داد والبته موضوعی مناسب برای نوشتن این مقاله.
گروه بینالملل خبرگزاری دانشجو، اشتون کارتر وزیر دفاع امریکا در اظهارات ضد ایرانی جدید خود، عربهای حوزه خلیج فارس و مصر را متهم کرد به طور مؤثر وارد میدان نبرد با دشمنانشان نمیشوند. او در اظهارنظر عجیب و حیرتآوری و در شرایطی که ایران مهمترین کشور مبارزه کننده با گروهک داعش است؛ ایران و داعش را در کنار هم دشمن کشورهای عربی توصیف کرد: "اگر شما نگاه کنید که ایرانیها در کجا نفوذشان را اعمال میکنند، [میبینید] که آنها داخل بازی در روی زمین هستند.» وی میافزاید: «ما مایل نیستیم آنها روی زمین درگیر بازی باشند ولی [عربهافقط] داخل بازی باشند. این احساس وجود دارد که برخی دولتهای خلیج (فارس) میخواهند از فاصله ۳۰ هزار پایی در بازی باشند.»
در 31 شهریور سال 1359 عراق با یورشی ناجوانمردانه به خاک مقدس ایران، جنگی ناخواسته را که شاید مدت ها در فکر آن بود آغاز کرد. جنگی که ما ایرانیان خواستار آن نبودیم.